پژوهش حاضر با هدف «طراحي بسته آموزشي مبتني بر ذهن آگاهي و اثر بخشي آن بر بهزيستي روان شناختي و حرمت خود در نوجوانان افغانستاني مقيم ايران» انجام شد. «جامعة آماري» شامل تمامي دانش آموزان دختر و پسر مهاجر افغانستاني بود که در مقطع متوسطه رشته رياضي وتجربي وعلوم انساني دبيرستان هاي شهر تهران در سال تحصيلي 1397-1396 مشغول به تحصيل بودند. جمع آوري اطلاعات به روش آميخته و در دو مرحلة کيفي و کمي صورت گرفت. براي جمع آوري داده ها مقياس بهزيستي روانشناختي ريف (1989) و مقياس حرمت خود (روزنبرگ، 1965): مورد استفاده قرار گرفت. نتايج تحليل کواريانس نشان داد؛ مؤلفه هاي بهزيستي روانشناختي و حرمت خود دانش آموزان مهاجري که در جلسات آموزش ذهن آگاهي شرکت کردند، افزايش محسوسي نسبت به گروهي که در جلسات شرکت نکردند، داشتند.

هدف مطالعه حاضر تعيين نقش صفات مرضي شخصيت، روان بنه هاي ناسازگار اوليه و هيجاني در پيشبيني اختلالات شخصيت خوشه C ميباشد. اين پژوهش توصيفي و از نوع مطالعات همبستگي ميباشد. نمونه آماري 359 نفر (230 نفر زن و 129 نفر مرد) ميباشد که به صورت در دسترس از بين افراد دامنه سني 18 تا 50 سال شهرستان مشهد انتخاب گرديد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه اختلال هاي شخصيت، سياهة شخصيت براساسDSM-5، پرسشنامه روان بنه هاي ناسازگار اوليه و مقياس روان بنه هاي هيجاني ليهي بود. براي تحليل داده ها از آمار توصيفي، همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه به روش گام به گام استفاده شد. يافته هاي اين پژوهش نشان داد که متغيرهاي کنترل، خودگرداني مختل، مهارگسيختگي، بازخورد فکري، عاطفة منفي، اتفاق نظر، منطقي بودن به شکل معناداري داراي توان پيش بيني اختلال شخصيت وابسته هستند و متغيرهاي کنترل، طرد و بريدگي، احساس گناه و شرم، ابراز، عاطفة منفي، ارزش هاي برتر و دوام به شکل معناداري داراي توان پيش بيني اختلال شخصيت اجتنابي هستند و متغيرهاي عاطفه منفي، ديدگاه ساده انگارانه به هيجان، روان پريشي گرايي، ارزش هاي برتر، مهارگسيختگي و احساس گناه و شرم به شکل معناداري داراي توان پيش بيني اختلال شخصيت وسواسي جبري هستند. از يافته هاي اين پژوهش مي توان نتيجه گرفت که صفات مرضي شخصيت، روان بنه هاي ناسازگار اوليه و هيجاني در پيشبيني اختلالات شخصيت خوشه C نقش معناداري را دارد.

اين پژوهش با هدف تعیین نقش تعدیل کنندة معنا در کار در رابطة خودرهبری با سرمایه عاطفی و سرمایه ­گذاری جمعی عاطفی اجرا شد. جامعة آماری آن کارکنان شعب بانک صادرات در شهر اصفهان بودند که از میان آن­ها 243 نفر به شيوة در دسترس انتخاب و به مقیاس های خودرهبری، معنا در کار، سرمایه عاطفی و سرمایه­ گذاری جمعی عاطفی پاسخ دادند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحليل رگرسيون سلسله مراتبي تحليل شد. نتایج نشان داد که بین خودرهبری با معنا در کار، سرمایه عاطفی و سرمایه­ گذاری جمعی عاطفی رابطة مثبت و معناداری وجود دارد (0/01>p). نتایج تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی­ نشان داد که معنا در کار رابطة خودرهبری با سرمایة عاطفی و سرمایه گذاری جمعی عاطفی را تعدیل می­ کند. به این معنی که وقتی معنا در کار بالا است، بین خودرهبری با سرمایة عاطفی و سرمایه ­گذاری جمعی عاطفی رابطة مثبت و معناداری وجود دارد (0/01>p)، ولی وقتی معنا در کار پائین است، بین خود رهبری با سرمایة عاطفی و سرمایه ­گذاری جمعی عاطفی رابطة معنا­داری وجود ندارد (0/05

پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي برنامة آموزشي حافظة فعال واج محور بر بهبود توانايي خواندن دانش آموزان نارساخوان انجام شد. روش پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري با گروه گواه بود. جامعه آماري پژوهش شامل تمامي دانش آموزان با اختلال خواندن بودند که به مراکز آموزش اختلال هاي يادگيري شهر تهران مراجعه کرده بودند و از بين آنها 30 دانشآموز نارساخواني و شاغل به تحصيل در پايه هاي اول تا سوم ابتدايي با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه جايگزين شدند. گروه آزمايشي در يک دوره 24 جلسه اي آموزش حافظة فعال مبتني بر تحريکات واجي در دو بعد شنيداري و ديداري شرکت کردند. براي گردآوري داده ها از آزمون خواندن و نارساخواني نما استفاده شد. داده ها با استفاده از روش تحليل واريانس چندمتغيري با اندازه گيري مکرر تحليل شد. يافته ها نشان داد که برنامه آموزشي حافظة فعال واج محور به بهبود معنادار توانايي خواندن دانش آموزان نارساخوان در هر سه مؤلفه دقت خواندن، سيالي خواندن و درک خواندن مي انجامد و اين يافته ها در يک پيگيري دوماهه نيز پايدار بودند. اندازه اثرهاي به دست آمده از 0/69 تا 0/43 متغير بودند که نشان دهنده اندازه اثرهاي بزرگ تا متوسط هستند. از اينرو، مي توان گفت که با به کار بستن برنامه آموزشي حافظه فعال واج محور مي توان توانايي خواندن کودکان نارساخوان را بهبود بخشد.

هدف از پژوهش حاضر تعيين روابط ساختاري بين ذهن آگاهي ورزشي و اضطراب رقابتي با توجه به نقش ميانجي راهبردهاي تنظيم هيجان بود. نمونه تحقيق شامل 200 ورزشکار از رشته هاي مختلف تيمي و انفرادي بود که به صورت داوطلبانه در اين پژوهش شرکت نمودند. و پرسشنامه هاي ذهن آگاهي ورزشي، راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان و سياهه اضطراب رقابتي2 مورد استفاده قرار گرفت. تجزيه وتحليل داده ها با استفاده از روش آماري مدلسازي مسيري- ساختاري با استفاده از نرم افزار PLS2 انجام گرفت. يافته هاي تحقيق نشان دادند که بين ذهن آگاهي ورزشي با اضطراب رقابتي ورزشکاران رابطة معکوس معناداري وجود دارد. همچنين ذهن آگاهي ورزشي از طريق راهبردهاي سازگارانه تنظيم هيجان با اضطراب رقابتي ورزشکاران ارتباط معناداري دارد. به طورکلي يافته هاي پژوهش حاضر نشان داد که توجه به مقوله ذهن آگاهي ورزشي حائز اهميت مي باشد. چراکه ذهن آگاهي ورزشي نه تنها به صورت مستقيم بلکه به طور غيرمستقيم از طريق راهبردهاي سازگارانه تنظيم هيجان به عنوان متغير ميانجي موجب کاهش اضطراب رقابتي ورزشکاران خواهد شد.

هدف پژوهش حاضر، مدل يابي رابطة ساختاري امنيت و شادکامي اجتماعي با نقش واسطه اي سرمايه هاي روانشناختي بود و از لحاظ هدف کاربردي و از نظر روش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعة آماري شامل کليه افرادي که سن آنها در دامنة 65-15 سال در منطقة 4 شهر اهواز مي باشد که با استفاده از جدول کرجسي و مورگان تعداد 404 نفر بر اساس نمونه گيري خوشه اي تصادفي به عنوان نمونة پژوهش انتخاب شدند. گردآوري داده هاي تحقيق با استفاده از پرسشنامه هاي امنيت اجتماعي و سرماية روانشناختي و شادکامي آکسفورد، صورت گرفت. تجزيه و تحليل داده ها در اين پژوهش با روش تحليل مسير از نوع مدل يابي معادلات ساختاري انجام شد. يافته هاي مرحلة تدوين مدل نشان داد شاخص هاي برازش مدل، مناسب ميباشند. مطابق با اين مدل، ارتباط غيرمستقيم امنيت اجتماعي به شادکامي اجتماعي از طريق سرماية روانشناختي 0/25=β در سطح معني داري 0/05≥p معني دار بود. همچنين نتايج نشان داد که امنيت اجتماعي بر شادکامي اجتماعي (0/46=β، 0/01≥p)، سرماية روانشناختي بر شادکامي اجتماعي (0/32=β، 0/05≥p) و امنيت اجتماعي بر سرمايه روانشناختي(0/27=β، 0/05≥p) اثرمستقيم داشت. درمجموع امنيت اجتماعي به واسطة سرمايه هاي روانشناختي به عنوان يک ميانجي با نفوذ ميتواند بر شادکامي اجتماعي تأثيرگذار باشد.

هدف اساسي پژوهش حاضر طراحي و کاربرد ابزار حل مسئله در بررسي اثربخشي آموزش تفکر علمي کودکان پيش دبستاني بود. پژوهش حاضر از نوع شبه آزمايشي و جامعة آماري اين پژوهش، کودکان مراکز پيش دبستاني در سال تحصيلي 1397-1396 واقع در شهر تهران را شامل مي شد. 8 کودک پيش دبستاني (4 دختر و 4 پسر) به عنوان نمونه و با استفاده از روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند. داده ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس با اندازه گيري هاي مکرر تحليل شد. نتايج نشان داد ابزار طراحي شده براي مهارت حل مسئله از روايي محتوايي مناسبي (بين 0/8 تا 1) برخوردار است و اعتبار ابزار نيز با استفاده از روش باز آزمايي (0/724) به دست آمد. همچنين، از تحليل واريانس با اندازه گيري مکرر نتايج نشان داد برنامه آموزش تفکر علمي بر ارتقاء مهارت حل مسئله کودکان پيش دبستاني تأثير معني دار دارد (p<0/05) .آموزش تفکر علمي، اين امکان را براي کودکان پيش دبستاني فراهم مي کند تا تلاش کنند با استفاده از منطق، روابط بين حوادث را جستجو کنند و به تفکر خلاقانه و علمي مبادرت ورزند.

مولفان: هاروی رانتر، ایوان جورج، کریس ایوسون - مترجم: دکتر یاسر مدنی - انتشارات دانشگاه تهران