مطالعة حاضر با هدف تحليل کيفي تجارب خانوادگي جانبازان اعصاب و روان انجام شد. روش تحقيق در اين پژوهش، روش کيفي با رويکرد پديدارشناسي توصيفي مي باشد. بدين منظور با 16 نفراز جانبازان اعصاب و روان که با روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند مصاحبة نيمه ساختاريافته به عمل آمد. نمونه گيري تا زمان اشباع داده ها ادامه يافت. به منظور تجزيه و تحليل داده ها، با استفاده از روش 7 مرحله اي کلايزي داده ها مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج حاصل از کدگذاري اوليه با شکل گيري 42 واحد معنايي همراه بود که با توجه به اشتراکات موجود در آنها در 8 زيرمضمون دسته بندي شدند. در نهايت، تحليل تجارب مشارکت کنندگان منجر به شناسايي 3 مضمون اصلي گرديد. مضمون اصلي اول «تغييرات چارچوب خانوادگي» بود که زير مضمون هاي (1- تغييرات روند زندگي خانوادگي، 2- تغيير نسبي جايگاه قدرت، 3- تغييرات شغلي) را در بر مي گرفت. مضمون اصلي دوم «روابط خانوادگي» بود که شامل (1- رابطه با همسر 2- رابطه با فرزندان) و مضمون اصلي سوم نيز «سازگاري و انطباق» متشکل از زير مضمون هاي (1- اقدامات روانشناختي، 2- اقدامات فردي، 3- حمايت خانواده) بود. تحليل نتايج نشان مي دهد که جانبازان اعصاب و روان به جهت شرايط ويژة خود، آسيب پذيري زيادي را در حوزه هاي مختلف تجربه مي کنند و لزوم شناخت و آگاهيهاي جامع تر ارگان هاي مربوطه، حمايت هاي مضاعف از اين قشر و خانواده هايشان و تدوين برنامه هاي مشاوره اي، روانشناختي و مراقبتي بيشتر احساس مي گردد.

پژوهش حاضر با هدف تعيين اعتبار، روايي و ساختار عاملي نيمرخ شايستگي هيجاني (براسور و همکاران، 2013) در دانش آموزان ايراني انجام شد. با اين هدف 518 نفر از دانش آموزان دختر دبيرستاني در سال تحصيلي 1397-1398 به صورت نمونهگيري خوشهاي انتخاب شدند و نيمرخ شايستگي هيجاني (براسور و همکاران، 2013)، پرسشنامه شايستگي فرهنگي (جامعه چندفرهنگي جزيره مرکزي ونکور کانادا، 2007)، و مقياس رضايت از زندگي (داينر، ايمونز، لارسن و گريفين، 1985) را تکميل کردند. براي بررسي روايي از روش تحليل عامل تأييدي و روايي همگرا استفاده شد. نتايج تحليل عاملي تأييدي ساختار دو عاملي پرسشنامه را تاييد کرد و دو عامل با نامهاي شايستگي هيجاني فردي و شايستگي هيجاني بين فردي حاصل گرديد. همبستگي نمره هاي پرسشنامه با رضايت از زندگي و شايستگي فرهنگي به ترتيب 30/0 و 0/52 بود و روايي همگراي پرسشنامه را نشان داد. براي سنجش اعتبار پرسشنامه از ضريب آلفاي کرونباخ استفاده شد. ضرايب آلفاي کرونباخ براي هر مؤلفه (شايستگي هيجاني فردي، 0/78 و شايستگي هيجاني بينفردي، 0/80) و نمرة کل پرسشنامه (0/92) در حد مطلوب به دست آمد. بنابراين در مجموع مي توان نتيجه گرفت که پرسشنامة نيمرخ شايستگي هيجاني براي سنجش شايستگي هيجاني دانش آموزان ايراني ابزاري معتبر است و مي توان از آن در پژوهش هاي روانشناختي استفاده کرد.

هدف از اين پژوهش تعيين نقش تعديل گري همدلي در رابطه بين قضاوت اخلاقي و رفتار اخلاقي دانش آموزان است. براي اين منظور 336 نفر از دانش آموزان پاية هشتم شهر مشهد به روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش عبارتند از: فهرست 15 سؤالي رفتار اخلاقي سوانسون و هيل (1993)، داستان هاي اخلاقي رست و همکاران (1973) براي سنجش قضاوت اخلاقي و همچنين پرسشنامه همدلي مارک ديويس (1994). آزمون هاي مختلف استنباطي همچون همبستگي پيرسون و رگرسيون سلسله مراتبي جهت بررسي يافته ها مورد استفاده قرار گرفت. نتايج پژوهش نشان داد بين قضاوت اخلاقي و رفتار اخلاقي رابطة معنادار، مستقيم اما ضعيفي وجود دارد. همچنين همدلي با رفتار اخلاقي رابطة مثبت و معناداري دارد. تحليل رگرسيون نشان داد همدلي بر رابطه بين قضاوت اخلاقي و رفتار اخلاقي اثر تعديل کنندگي دارد. همچنين تفاوت جنس دردو مورد خرده مقياس هاي نگراني همدلانه و ديدگاه گيري مشاهده شد. با توجه به نتايج مي توان گفت نه تنها رفتار اخلاقي دانش آموزان به گونة مستقيم از راه قضاوت اخلاقي قابل پيش بيني است بلکه اين رابطه از راه همدلي نيز تعديل مي شود.

پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطة بين امنيت­ رواني، حمايت اجتماعي و تاب­ آوري با بروز اختلال تنيدگي پس از سانحه بود. بدين منظور 130 دانش آموز از دبيرستان هاي دخترانه و پسرانه شهر سرپل­ ذهاب به شيوة نمونه ­گيري در دسترس و متناسب با سهم جمعيتي هرناحيه به ­عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي و ابزار پژوهش شامل سياهه­ امنيت­ رواني امين ­پور برگرفته از مازلو، زمينه يابي حمايت اجتماعي شربورن و استوارت، مقياس تاب­ آوري کونور و ديويدسون و مقياس تجديدنظرشده تأثيرحوادث وايس و­ مارمر بود. داده ­ها از طريق ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه تحليل شد. نتايج نشان­ داد که بين امنيت رواني با اختلال تنيدگي پس از سانحه، بين حمايت اجتماعي با اختلال تنيدگي پس از سانحه و همچنين بين تاب­ آوري با اختلال تنيدگي پس از سانحه رابطه منفي و معني­ دار وجود دارد.

پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطة والد کودک در پيش بيني نارضايتي جنسيتي در زنان و مردان تراجنسي انجام شد. طرح پژوهش، توصيفي- همبستگي بود. جامعة آماري، كلية افراد مبتلا به نارضايتي جنسيتي بودند که براي طي مراحل قانوني تغييرجنسيت به اداره کل پزشکي قانوني خراسان رضوي در سال 1396-1394مراجعه داشتند. نمونه پژوهش 50 زن و 50 مرد مبتلا به نارضايتي جنسيتي بود که به صورت نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و پس از اخذ رضايت نامه آگاهانه زمينه يابي رابطة والد کودک و پرسشنامه اختلال هويت جنسي را تکميل نمودند. داده ها با استفاده از روش آماري رگرسيون چندگانه به شيوة همزمان تحليل شدند. سطح معني داري براي آزمون هاي آماري 0/05 بود. بر اساس نتايج تحليل رگرسيون به شيوة همزمان، رابطة پدر کودک قادر به پيش بيني نارضايتي جنسيتي در زنان تراجنسي نبود. اما رابطة مادر کودک توانست 21 درصد از نارضايتي جنسيتي را در زنان تراجنسي پيش بيني کند و بهترين پيش بين نارضايتي جنسيتي مؤلفه آزردگي/سردرگمي نقش بود. رابطه پدر کودک قادر به پيش بيني نارضايتي جنسيتي در مردان تراجنسي نبود اما رابطه مادر کودک توانست 44 درصد از واريانس نارضايتي جنسيتي را در مردان تراجنسي پيش بيني کند و بهترين پيش بين نارضايتي جنسيتي عاطفه مثبت و همانندسازي بود. بر اساس يافته هاي پژوهش حاضر ارتباط مختل و آشفته در رابطه والد کودک مي تواند سهم بسزايي در بروز نارضايتي جنسيتي در زنان و مردان تراجنسي داشته باشد.

اين پژوهش با هدف تعيين اثر تعديلي عدم قطعيت در محيط کار در رابطة بين ابهام نقش و پرخاشگري فيزيکي و روانشناختي در محيط کار انجام شد. پژوهش حاضر از نوع مطالعات همبستگي بوده و شرکت کنندگان در پژوهش شامل 279 نفر از كاركنان شرکت پلي اکريل ايران بودند که به صورت نمونه در دسترس انتخاب شدند. ابزارهاي استفاده شده شامل مقياس عدم قطعيت در محيط کار، مقياس ابهام نقش و پرسشنامه پرخاشگري فيزيکي و روانشناختي بود. داده ها توسط رگرسيون سلسله مراتبي و تحليل تعديلي مورد تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد زمانيکه عدم قطعيت در محيط کار بالا باشد، پرخاشگري فيزيکي و روانشناختي افزايش مي يابد. همچنين اثر تعديلي عدم قطعيت در محيط کار در رابطه بين ابهام نقش و پرخاشگري فيزيکي و روانشناختي در محيط کار، تأييد گرديد.

هدف از تحقيق حاضر تعيين نقش ميانجي کمالگرايي ناسازگار شخصي و کنترل روانشناختي والدين در اختلال وسواس جبري با استفاده از روش معادلات ساختاري (SEM) است. طرح تحقيق از نوع توصيفي همبستگي ميباشد. شرکتکنندگان 586 دانشجوي دانشگاه آزاد اسلامي واحد تبريز، دانشگاه تبريز و دانشگاه شهيد مدني آذربايجان در ايران بودند که با استفاده از روش نمونهگيري خوشهاي انتخاب شدند. دادهها با استفاده از سياهه وسواس جبري (نسخه تجديد نظر شده)، مقياس کمالگرايي چند بعدي فراست و مقياس کنترل روانشناختي وابستهمدار و پيشرفتمدار جمعآوري شد و توسط نسخه 24، SPSS و AMOS پردازش شد. مدل پيشنهادي با استفاده از SEM تأييد شد (94/1 = χ2/df ، 04/0=RMSEA ، 97/0=CFI، 96/0=GFI، 94/0=AGFI) و نشان داد، کمالگرايي ناسازگار والديني با ميانجيگري کمالگرايي ناسازگار شخصي و کنترل روانشناختي والدين با ضريب استاندارد 0/47 در سطح معناداري 0/05>p بر اختلال وسواس جبري اثر ميگذارد. يافتهها با حمايت از مدل فرضي، يک چارچوب مقتضي از آسيبشناسي رواني را ارائه ميدهد که در آن کمالگرايي والديني از طريق کنترل روانشناختي والدين و کمالگرايي ناسازگار شخصي اختلال وسواس جبري را پيشبيني ميکند. اين يافتهها ميتواند در توسعه آسيبشناسي، کارآمدي مداخلات درماني و پيشگيري اختلال وسواس جبري مفيد واقع شود.