رابطه امیدواری با پیشرفت تحصیلی، نقش میانجی¬گری باورهای هوشی در دانش¬آموزان

چکیده مقاله :

هدف این پژوهش بررسی نقش واسطه­ای باورهای هوشی در رابطه بین امیدورای با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان شهر ایلام می­باشد. روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی می‎باشد. جامعه آماری در این تحقیق کلیه دانش­آموزان متوسطه دوم شهر اسلام در سال تحصیلی 1403-1402 به تعداد 9736 نفر بودند. نمونه پژوهش که بر اساس جدول کرجسی و مورگان برآورده شده­اند شامل 370 نفر از دانش­آموزان متوسطه­ی دوم شهر ایلام است که به شیوه­ی نمونه­گیری تصادفی خوشه­ای انتخاب شدند. برای جمع­آوری داده­ها از پرسشنامه­های امید پاملا هیندز (1985) و مقیاس ارزیابی باورهای هوشی عبدالفتاح و ييتس (2006) و برای تجزیه‌وتحلیل داده­ها از روش تحلیل مسیر استفاده شد. یافته­ها نشان از معنی‌داری مثبت برای مسیر امیدواری به هوش افزایشی (458/0 = β) و هوش ذاتی (509/0 = β)، معنی­داری مثبت برای مسیر هوش افزایشی به پیشرفت تحصیلی (502/0 = β) و هوش ذاتی به پیشرفت تحصیلی (198/0 = β) و در نهایت معنی­داری مثبت برای مسیر امیدواری به پیشرفت تحصیلی (348/0 = β) می­باشد. از دستور بوت استراپ در تحلیل معادلات ساختاری به وسیله AMOS استفاده شد که نتایج فرضیه­های غیرمستقیم نشان داد هوش افزایشی و ذاتی به طور معنی‌داری رابطه بین امیدواری و پیشرفت تحصیلی را میانجی‌گری می‌کند.

چکیده انگلیسی :

 

The purpose of this research is to investigate the mediating role of intelligence beliefs in the relationship between Omidura and the academic achievement of students in Ilam city. The present research method is correlational. The statistical population in this research was 9736 students of the second high school of Islam city in the academic year of 1402-1403. The sample of the research, which was fulfilled according to the table of Karjesi and Morgan, includes 370 students of the second high school of Ilam city, who were selected by cluster random sampling. Pamela Hinds (1985) Hope Questionnaires and Abdul Fattah and Yates (2006) Hoshi Beliefs Evaluation Scale were used to collect data and path analysis method was used to analyze the data. The findings show positive significance for the path of hope to increased intelligence (β = 0.458) and inherent intelligence (β = 0.509), positive significance for the path of increased intelligence to academic achievement (β = 0.502) and Inherent intelligence is related to academic achievement (β = 0.198) and finally has a positive significance for the path of hope for academic achievement (β = 0.348). The bootstrap command was used in structural equation analysis by AMOS, and the results of indirect hypotheses showed that incremental and innate intelligence significantly mediates the relationship between hope and academic achievement.

منابع و مأخذ:

احمدی، زیبا؛ شهبازی، مسعود (1400)، بررسی رابطه‌ی باورهای هوشی و ارتباط پدر- فرزند با انگیزه پیشرفت تحصیلی در دانش‌آموزان پسر، مشاوره کاربردی، 11، 1، 38-21.#
باقرپور، معصومه؛ محبوبی، طاهر؛ محبوبی، کمال (1394). بررسی رابطه هوش فرهنگی و آگاهی فراشناختی و باورهای هوشی با عملکرد تحصیلی. فصلنامه نوآوری¬های مدیریت آموزشی، 11، 1.#
بدری¬گرگری، رحیم و خانی، منیژه (1393). رابطه نظریه‌های ضمنی هوش و باورهای معرفت شناختی با جهت‌گیری هدف پیشرفت دانشجویان. رویکردهای نوین آموزشی، 9، 1(1)، 74-53.#
بلوچی، ابابکر؛ ناستی¬زایی، ناصر (1399)، رابطۀ فرهنگ مدرسه با پیشرفت تحصیلی، نیازهاي بنیادین روان¬شناختی و خودتنظیمی تحصیلی در دانش-آموزان، رویش روان¬شناسی، 12(57)، 213-203.#
پورآتشی، مهتاب؛ موحدمحمدی، حمید؛ رضوانفر، احمد و حسینی، سیدمحمود (1393). بررسی تأثیر باورهای هوشی و انگیزه پیشرفت بر رویکردهای یادگیری و عملکرد تحصیلی دانشجویان رشته کشاورزی. مجله تحقیقات اقتصاد و توسعه کشاورزی ایران (مجله علوم کشاورزی ایران). 45، 2(2)، 372-363.#
چهری، پرستو؛ صادقی، مسعود؛ ویسکرمی، حسنعلی (1396)، بررسی تأثیر آموزش امید، بر درگیری شناختی و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان دختر استثنایی (با ناتوانی هوشی)، مجله مطالعات ناتوانی، 7، 7-1.#
حجازی، الهه؛ رستگار، احمد؛ غلامعلی لواسانی، مسعود؛ قربان جهرمی، رضا (1388)، باورهای هوشی و پیشرفت تحصیلی: نقش اهداف پیشرفت و درگیری تحصیلی، پژوهش¬های روانشناختی، 12، 1-2(23).#
درخشان، معراج؛ مکتبی، غلامحسین؛ علی¬زاده، محسن؛ عبدی شاهیوند، صمد (1401)، بررسی رابطه باورهای هوشی و اهمالکاری تحصیلی با واسطه-گری شناخت اجتماعی، مجله راهبردهای آموزش در علوم پزشکی، 15، 2، 110-100. #
رحمانی دریاسری، مدینه؛ یاوری¬نیا، سونیا؛ سپهریان آذر، فیروزه (1399)، پیش¬بینی پیشرفت تحصیلی بر اساس هوش معنوی، امید و مسئولیت‌پذیری در دانش‌آموزان دختر پایه سوم متوسطه، فصلنامه روان¬شناسی تربیتی، 16، 56، 196-181.#
رحمتی، فاطمه؛ دارایی، مهری (1396)، رابطه امیدواری با پیشرفت تحصیلی دانش¬آموزان دوره دوم متوسطه ناحیه 1 شهر خرم¬آباد، کنفرانس ملی پژوهش¬های نوین در مدیریت، اقتصاد و علوم انسانی، کازرون.#
زارع، حسین (1392)، مدل عِلّی پیش‌بینی پیشرفت تحصیلی دانشجویان آموزش مجازی: نقش باورهای هوشی، اهداف پیشرفت و هیجان‎های تحصیلی، یادگیری آموزشگاهی و مجازی، 1، 3(3)، 18-9.#
زارع، حسین و رستگار، احمد (1393). مدل علی پیش¬بینی پیشرفت تحصیلی دانشجویان آموزش مجازی: نقش باورهای هوشی، اهداف پیشرفت و هیجان های تحصیلی. شناخت اجتماعی، 3، 2(6).#
ستایشی¬اظهری، محمد؛ میرنسب، میرمحمد؛ محبی، مینا (1396)، رابطه امیدواری و پیشرفت تحصیلی با نقش میانجی¬گری اهمال¬کاری تحصیلی در دانش¬آموزان، آموزش و ارزشیابی (علوم تربیتی)، 10، 37، 142-125.#
سیف، علی اکبر (1400)، روان¬شناسی پرورشی نوین (روانشناسی یادگیری و آموزش)، تهران: نشر دوران.#
غلامی¬پور، مژگان؛ توحیدی، افسانه؛ عسکرزاده، قاسم (1398)، امید تحصیلی با پیشرفت و انگیزه تحصیلی با نقش واسطه¬ای خوش¬بینی تحصیلی دانش-آموزان دختر متأهل، آموزش در علوم انتظامی، 6، 21، 172-145.#
محمدی خواه، عباسعلی؛ رامین، فاطمه (1401)، پیش¬بینی پیشرفت تحصیلی بر اساس امید به تحصیل و مسئولیت¬پذیری در دانش¬آموزان پسر پایه دوازدهم ناحیه ۱ شهر شیراز در سال تحصیلی ۱۴۰۱_۱۴۰۰، سومین کنفرانس بین¬المللی مدیریت و صنعت.
محمدی، حمید؛ سلم¬آبادی، مجتبی؛ مهدوی¬فر، علی (1398)، بررسی نقش سواد والدین بر پیشرفت تحصیلی و سلامت روان دانش¬آموزان، پیشرفت¬های نوین در علوم رفتاری، 32، 39-25.#
موسوی¬نیای مداح، سارا؛ کاووسیان، جواد؛ عرب¬زاده، مهدی؛ کریمی، کامبیز (1397)، بررسی رابطه¬ی خودکارآمدی و امیدواری با پیشرفت تحصیلی دانش¬آموزان، رویش روان¬شناسی، 7، 4(25)، 150-137.#
هدایتی، الهه (1395)، پیش‎بینی سرزندگی تحصیلی دانش آموزان براساس ابعاد سبک دلبستگی با نقش واسطه‏گری امیدواری، پایان¬نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه تهران.#
یمینی، محمد؛ مهدیان، حسین و رحمتی، فرشته (1400). نقش میانجی انگیزش تحصیلی در رابطه بین باورهای هوشی و خودارزشمندی در میان دانش¬آموزان دختر. پژوهش در نظام¬های آموزشی، 15(54)، 136-126.#